میانِ سعدی وُ حافظ صد سال
میانِ من وُ من فقط یک لحظه.
کاش این آخرین نطفه باشد
کاش این آخرین نطفه سقط شود
کاش لخته ها یش را آب ببرد
کاش سرم را تکه تکه دکه های تخته
کاش خیالم را تخت کند لخته هایِ با آب رفته.
من
ولی یک سر مصرفم
یک سره خودم را خرج می کنم
خرجِ خط وُ حرف وُ دفتر وُ کاغذ
خرجِ هیچ نگفتن وُ خرجِ من وُ من در یک و همان لحظه.
کاش غرغره شود زهرِ من در گلو رود پائین
کاش نیش عقرب زیرِ پوستم پوستِ این آخرین نطفه.
کاش میانِ من وُ من یک نفس جایِ خالیِ لحظه
دسامبر دوهزار ونه/استکهلم
در تاسیان بخوانید
و در باره یِ ایدا بُریل، شاعر نوپرداز سوئدی در تاسیان بخوانید
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر